شبکه های کامپیوتری چیست؟ (معرفی 7 شغل پردرآمد در حوزه شبکه )
۴۹۳ بازدید
0 نظر
۱۲ مهر ۱۴۰۳
تا حالا به این فکر کردی که چطور می تونیم با یه کلیک ساده به اطلاعات توی هر گوشه دنیا دسترسی پیدا کنیم؟ یا چطور می شه از توی خونه با دوستانت توی یه کشور دیگه بازی آنلاین کنی، یا توی یه جلسه ویدئویی شرکت کنی؟ تمام این ها به لطف شبکه های کامپیوتری ممکن شده. این شبکه ها مثل یه جادو عمل می کنن و دنیا رو به هم وصل می کنن. اما پشت این جادوی دیجیتال، یه دنیای پیچیده و جالب از فناوری وجود داره که دقیقاً وظیفش ایجاد این اتصالاته.
اگه می خوای بدونی شبکه های کامپیوتری چطور کار می کنن، چه اجزایی دارن و چرا توی دنیای امروز اینقدر مهم هستن، این مقاله برای تو نوشته شده. با خوندن این متن، نه تنها دیدت به این فناوری جذاب بازتر می شه، بلکه یاد می گیری چطور یه شبکه رو بهتر مدیریت کنی و ازش بیشترین بهره رو ببری.
حالا بیا شروع کنیم و با هم به دنیای شبکه های کامپیوتری سفر کنیم!
ببین، شبکه های کامپیوتری یا همون نتورکینگ به زبون ساده یعنی وصل کردن دو یا چند دستگاه به همدیگه. این دستگاه ها می تونن کامپیوتر باشن، موبایل، روتر یا حتی اپلیکیشن های مختلف. وقتی اینا به هم وصل می شن، می تونن اطلاعات و منابعشون رو با همدیگه به اشتراک بذارن.
حالا این وصل شدن و حرف زدن دستگاه ها یه قاعده و قانون هایی داره که بهش می گن پروتکل های ارتباطی. این پروتکل ها تعیین می کنن که داده ها چجوری باید از این طرف به اون طرف منتقل بشن؛ حالا یا از طریق کابل و سیم یا از طریق وای فای و بدون سیم.
ولی قدیما، وقتی هنوز شبکه های امروزی وجود نداشتن، اگه می خواستن اطلاعات رو از یه کامپیوتر به یه کامپیوتر دیگه منتقل کنن، باید کامپیوترها رو به معنای واقعی کلمه جابه جا می کردن! تصور کن اون موقع که کامپیوترها مثل یه تیکه سنگ بزرگ و سنگین بودن، چقدر کار سختی بود. برای اینکه این دردسر رو کمتر کنن، مخصوصاً برای کارمندای دولتی، وزارت دفاع آمریکا توی اواخر دهه ۱۹۶۰ تصمیم گرفت اولین شبکه کامپیوتری رو راه بندازه که بعداً اسمش شد ARPANET.
از اون زمان به بعد، شبکه های کامپیوتری یه عالمه پیشرفت کردن. الان دیگه شبکه های کامپیوتری طوری شدن که بدون اونا، خیلی از کارای روزمره ای که بهشون عادت کردیم، امکان پذیر نیست. مثلاً همین اینترنت، جستجوی گوگل، ایمیل فرستادن، دیدن ویدیوهای آنلاین، خرید اینترنتی و حتی استوری گذاشتن تو اینستاگرام، همشون به لطف همین شبکه های کامپیوتریه. خلاصه بگم، اگه شبکه های کامپیوتری نبودن، دنیای ما کلی از این راحتی ها و سرگرمی ها رو نداشت.
اگه بخوایم ساده بگیم، یه شبکه کامپیوتری از دو بخش اساسی تشکیل شده: دستگاه های شبکه (که بهشون نود هم می گن) و لینک ها. لینک ها وظیفه دارن که دو یا چند نود رو به هم وصل کنن. اینکه چطور این لینک ها اطلاعات رو جابه جا می کنن، به وسیله ی پروتکل های ارتباطی مشخص می شه. دستگاه هایی که اطلاعات رو ارسال یا دریافت می کنن، معمولاً به اسم پورت شناخته می شن.
دستگاه های شبکه یا نودها همون دستگاه هایی هستن که باید توی شبکه به هم وصل بشن. حالا چند نمونه از این دستگاه ها رو با هم مرور کنیم:
لینک ها همون مسیرهایی هستن که داده ها از طریقشون منتقل می شن. این لینک ها دو نوع دارن:
پروتکل های ارتباطی همون قوانین و استانداردهایی هستن که همه ی نودها باید برای انتقال اطلاعات رعایت کنن. چند نمونه از این پروتکل ها شامل موارد زیر می شن:
○ لایه دسترسی به شبکه: که تعیین می کنه داده ها چطور به صورت فیزیکی منتقل بشن.
○ لایه اینترنت: که مسئول بسته بندی و ارسال داده هاست.
○ لایه انتقال: که کمک می کنه ارتباط بین دستگاه ها پایدار بمونه.
○ لایه کاربرد: که تعیین می کنه برنامه های کاربردی چطور می تونن از شبکه استفاده کنن.
همه ی این نودها، لینک ها و پروتکل ها پایه های یه شبکه رو تشکیل می دن، اما یه شبکه مدرن بدون دفاع در برابر تهدیدات نمی تونه به درستی کار کنه. توی دنیایی که هر روز حجم عظیمی از داده ها منتقل و پردازش می شن، امنیت شبکه خیلی مهمه. چند نمونه از ابزارهای دفاع از شبکه شامل فایروال، سیستم های تشخیص نفوذ (IDS)، سیستم های پیشگیری از نفوذ (IPS)، کنترل دسترسی به شبکه (NAC)، فیلترهای محتوا، سرورهای پراکسی، دستگاه های ضد DDoS و توازن بار هستن.
به این ترتیب، این اجزا و پروتکل ها به شبکه های کامپیوتری اجازه می دن که به طور امن و کارآمد اطلاعات رو منتقل کنن و از دنیای دیجیتال ما محافظت کنن.
شبکه های کامپیوتری رو می تونیم مثل یه شهر بزرگ با کلی خیابون و جاده در نظر بگیریم. نودها همون ماشین هایی هستن که تو این خیابون ها حرکت می کنن. ماشین ها می تونن مودم ها، هاب ها، سوییچ ها و بقیه دستگاه هایی باشن که مسئولیت حمل و نقل داده ها رو بر عهده دارن.
از طرف دیگه، لینک ها همون خیابون ها و جاده ها هستن که این ماشین ها از طریقشون به مقصد می رسن. این جاده ها می تونن سیم های مسی، فیبرهای نوری یا حتی امواج وای فای باشن.
وقتی یه شبکه کامپیوتری شروع به کار می کنه، این ماشین ها (نودها) توی جاده ها (لینک ها) حرکت می کنن و اطلاعات رو از یه نقطه به نقطه دیگه می برن. حالا برای اینکه ترافیک این جاده ها قفل نشه و همه ماشین ها درست حرکت کنن، یه سری قوانین وجود داره که بهشون می گن پروتکل ها. این پروتکل ها مثل قوانین راهنمایی و رانندگی هستن که به ماشین ها می گن چطور باید حرکت کنن، کی باید توقف کنن و چطور باید به مقصد برسن.
شبکه های کامپیوتری رو معمولاً بر اساس محدوده جغرافیایی شون تعریف می کنن. مثلاً یه شبکه محلی (LAN) کامپیوترها رو توی یه فضای فیزیکی مشخص مثل یه ساختمان یا مدرسه به هم وصل می کنه، در حالی که یه شبکه گسترده (WAN) می تونه کامپیوترها رو در سطح قاره ها به هم وصل کنه. البته شبکه ها رو می شه بر اساس پروتکل هایی که استفاده می کنن، نحوه چیدمان اجزاشون، مدیریت ترافیک شبکه و هدفشون هم دسته بندی کرد.
اینجا می خوایم رایج ترین و پرکاربردترین انواع شبکه های کامپیوتری رو توی سه دسته کلی بررسی کنیم:
این دسته از شبکه ها با توجه به محدوده جغرافیایی که پوشش می دن تعریف می شن.
تو این نوع شبکه ها، نودها می تونن پیام ها رو با استفاده از لینک های سیمی یا بی سیم ارسال و دریافت کنن.
شبکه های کامپیوتری می تونن داده ها رو با استفاده از روش های مختلف انتقال بدن:
معماری شبکه های کامپیوتری مثل یه نقشه کلیه که نشون می ده شبکه چطور طراحی شده و از چه اصول و پروتکل هایی برای ارتباط استفاده می کنه. در این بخش انواع معماری شبکه رو بررسی می کنیم.
معماری شبکه مثل نقشه کشی کلیه، اما توپولوژی شبکه همون پیاده سازی عملی این نقشه ست. توپولوژی شبکه نشون می ده که نودها (دستگاه ها) و لینک ها (اتصالات) چطور توی شبکه چیده شدن. این چیدمان شامل سخت افزار (مثل روترها و سوییچ ها)، نرم افزار (مثل اپلیکیشن ها و سیستم عامل ها) و رسانه های انتقال (اتصالات سیمی یا بی سیم) می شه.
توپولوژی های رایج شبکه شامل خطی (bus)، حلقه ای (ring)، ستاره ای (star) و مش (mesh) هستن.
[note]
در مقاله "توپولوژی شبکه چیست؟" به صورت کامل تر به توضیح این مفهوم و انواع توپولوژی شبکه پرداختیم. پیشنهاد می کنم یه سر به این مقاله هم بزنی 😉
[/note]
شبکه های کامپیوتری یه بخش جدا نشدنی از زندگی مدرن ما شدن و توی خیلی از جنبه های روزمره حضور دارن. برای کسب وکارها هم، اتکا به شبکه های کامپیوتری دیگه یه انتخاب نیست، بلکه یه ضرورت مطلقه. بدون شبکه ها، خیلی از کارهای روزمره ی کسب وکارها امکان پذیر نیست.
حالا بریم سراغ اینکه چرا استفاده از شبکه های کامپیوتری اینقدر مهمه و چه مزایایی داره:
امروزه شرکت ها در سراسر جهان پراکنده هستن و دارایی های مهم بین بخش ها، مناطق جغرافیایی و مناطق زمانی مختلف به اشتراک گذاشته می شن. دیگه مشتری ها به مکان خاصی محدود نیستن. یه شبکه به شما این امکان رو می ده که داده ها و سخت افزارها رو برای همه کاربران مربوطه قابل دسترسی کنید. این به پردازش داده ها بین بخش ها هم کمک می کنه. مثلاً تیم بازاریابی می تونه داده های مشتری و چرخه های توسعه محصول رو تحلیل کنه تا تصمیمات مدیریتی بهتری گرفته بشه.
شبکه های کامپیوتری امکان برقراری همه نوع ارتباط دیجیتال رو فراهم می کنن؛ از ایمیل و پیام رسانی گرفته تا اشتراک گذاری فایل ها، تماس های ویدیویی و پخش آنلاین. همه این ارتباطات به لطف شبکه هایی انجام می شه که سرورها، واسط ها و رسانه های انتقال رو به هم وصل می کنن و ارتباطات کسب وکارها رو ممکن می کنن.
بدون شبکه، سازمان ها مجبور بودن داده ها رو توی مخازن جداگانه ذخیره کنن که تو دنیای امروز با این حجم از داده ها، اصلاً امکان پذیر نیست. شبکه های کامپیوتری به تیم ها کمک می کنن تا از مخازن داده مرکزی استفاده کنن که کل شبکه ازش بهره مند می شه و اینجوری فضای ذخیره سازی باارزش برای کارهای دیگه آزاد می شه.
استفاده از شبکه ها باعث می شه که اشتراک گذاری منابع و اطلاعات بین کاربران، مدیران شبکه و توسعه دهنده ها خیلی ساده تر بشه. وقتی داده ها توی شبکه قرار می گیرن، درخواست و دریافت اطلاعات خیلی راحت تر و سریع تر انجام می شه. برای کسب وکارها هم، این یعنی تیم ها راحت تر می تونن با هم همکاری کنن و اطلاعات رو به اشتراک بذارن، مخصوصاً وقتی تکنولوژی ها و کسب وکارها در حال پیشرفت و تغییر هستن.
با رشد یه شرکت، حجم کاریش هم بیشتر می شه. وقتی که پردازنده های بیشتری به شبکه اضافه می شن، عملکرد کلی سیستم بهبود پیدا می کنه و رشد شرکت رو بهتر مدیریت می کنه. ذخیره داده ها توی پایگاه های داده ی خوب طراحی شده می تونه زمان جستجو و دریافت اطلاعات رو به طور قابل توجهی کاهش بده.
کامپیوترهای بزرگ و گران قیمت یه سرمایه گذاری سنگین محسوب می شن. به جای اون، اضافه کردن پردازنده ها در نقاط استراتژیک سیستم، هم عملکرد رو بهتر می کنه و هم هزینه ها رو کاهش می ده. شبکه ها با دسترسی سریع تر به اطلاعات برای کارکنان، زمان عملیات رو کاهش می دن و در نتیجه هزینه ها هم کمتر می شه. همچنین، مدیریت متمرکز شبکه به این معنیه که برای پشتیبانی IT نیازی به سرمایه گذاری های زیاد نیست.
شبکه ها خطاها رو کاهش می دن چون اطمینان حاصل می کنن که همه افراد درگیر، اطلاعات رو از یه منبع واحد دریافت می کنن، حتی اگه از مکان های مختلف بهش دسترسی داشته باشن. داده های پشتیبان گیری شده باعث می شن که اطلاعات همواره منسجم و یکپارچه بمونن. نسخه های استاندارد از راهنماهای مشتری و کارمند می تونن به تعداد زیادی از افراد بدون دردسر ارائه بشن.
شبکه های کامپیوتری که خوب طراحی شدن، نه تنها مقاوم تر هستن، بلکه گزینه های بیشتری هم برای امنیت سایبری ارائه می دن. بیشتر ارائه دهندگان شبکه، پروتکل های رمزنگاری و کنترل دسترسی (مثل احراز هویت چندمرحله ای) رو به صورت پیش فرض دارن تا از داده های حساس محافظت کنن و دست افراد غیرمجاز رو از شبکه کوتاه کنن.
مدیریت شبکه به معنی تنظیم، نظارت و رفع مشکلات شبکه هاست، چه سخت افزار، چه نرم افزار و چه اتصالات. این مدیریت شامل پنج بخش اصلی می شه: مدیریت خطا، مدیریت تنظیمات، مدیریت عملکرد، مدیریت امنیت و مدیریت حساب کاربری.
شبکه های کامپیوتری اگه از همون اول درست طراحی و نگهداری نشن، خیلی زود ممکنه به غولی کنترل نشدنی تبدیل بشن. پس اینجا ۱۰ روش برتر برای مدیریت درست شبکه های کامپیوتری رو براتون آوردم:
توپولوژی شبکه به معنای چیدمان یا الگوی اتصال نودها به همدیگه ست. انتخاب توپولوژی مناسب می تونه سرعت شبکه رو بیشتر کنه یا اگه درست انتخاب نشه، حتی باعث کندی یا خرابی شبکه بشه. قبل از راه اندازی یه شبکه، معمارهای شبکه باید توپولوژی مناسب رو انتخاب کنن. چند نوع توپولوژی معروف که قبلا هم توضیح دادیم شامل:
مستندسازی شبکه ضروریه چون اساس کارها رو تشکیل می ده. این مستندات باید شامل مشخصات فنی تجهیزات، سخت افزار، نرم افزارهای استفاده شده و رکوردی از سیاست ها و روال های کاری باشه. این مستندات باید به صورت دوره ای یا هنگام تغییرات بزرگ بررسی و بروزرسانی بشن. این کار نه تنها مدیریت شبکه رو آسون تر می کنه، بلکه باعث می شه تطابق با استانداردها هم راحت تر بشه.
توپولوژی شبکه اولین قدم برای ساخت یه شبکه مقاومه، اما برای مدیریت شبکه، باید ابزارهای مناسب در مکان های درست استفاده بشن. چند تا از ابزارهای ضروری برای شبکه عبارتند از:
خط مبنا به مدیران کمک می کنه که بفهمن شبکه به صورت عادی چطور رفتار می کنه، مثل ترافیک، دسترسی کاربران و غیره. با ایجاد خط مبنا، می تونید هشدارهایی رو تنظیم کنید که به محض مشاهده رفتار غیرعادی، اعلام خطر کنن.
در حالی که دیوارهای آتش و سیستم های پیشگیری از نفوذ جلوی ورود افراد غیرمجاز به شبکه رو می گیرن، تهدیدات داخلی هم باید جدی گرفته بشن. یکی از راه های مقابله با این تهدیدات، استفاده از مدل "حداقل دسترسی" برای مدیریت و کنترل دسترسی هاست. روش دیگه استفاده از احراز هویت قوی تر مثل Single Sign-On (SSO) و احراز هویت دو مرحله ای (2FA) هست. آموزش منظم کارکنان برای مقابله با تهدیدات امنیتی هم ضروریه.
در حالی که ممکنه استفاده از یه ارائه دهنده سخت افزار منطقی به نظر برسه، داشتن مجموعه متنوعی از ابزارهای امنیتی برای شبکه های بزرگ مزیت بزرگیه. امنیت یه حوزه پویا و در حال تحوله و نمیشه انتظار داشت که یه ارائه دهنده به همه تهدیدات به روز باشه.
شبکه های سازمانی ممکنه بزرگ و پیچیده بشن. تفکیک شبکه به این معنیه که اون رو به واحدهای منطقی یا عملیاتی به نام مناطق (Zones) تقسیم کنیم. این کار باعث کاهش خطرات ناشی از حملات سایبری می شه و منابع حیاتی رو از خطرات دور نگه می داره.
لاگ های متمرکز کلیدیه برای داشتن یه دید کلی از شبکه. تجزیه و تحلیل فوری لاگ ها می تونه به تیم امنیتی کمک کنه که ورودهای مشکوک رو شناسایی کنه و تیم های IT سیستم های که بیش از حد تحت فشارن رو شناسایی کنن.
Honeypots سیستم هایی هستن که به نظر می رسه دارای فرایندها و داده های معتبر هستن، اما در واقع یه طعمه برای تهدیدات داخلی و خارجی هستن. Honeynets هم یه بخش جعلی از شبکه هستن که برای همون منظور طراحی شدن.
دستگاه های جدید مرتباً به سیستم ها اضافه و دستگاه های قدیمی کنار گذاشته می شن. دسترسی ها و کنترل ها هم مدام تغییر می کنن. همه این ها باید خودکار بشه تا از بروز خطای انسانی جلوگیری بشه و شبکه از دستگاه های قدیمی و پرهزینه که ممکنه به امنیت شبکه آسیب بزنن، پاک بشه.
اگه به دنیای شبکه های کامپیوتری علاقه داری و دوست داری تو این حوزه کار کنی، خبر خوب اینه که فرصت های شغلی زیادی در این زمینه وجود داره. این شغل ها نه تنها جذاب و چالش برانگیزن، بلکه آینده دار هم هستن. بیا با هم نگاهی بندازیم به چند تا از این شغل ها و ببینیم هر کدوم دقیقاً چی کار می کنن:
متخصص شبکه یا Network Specialist کسیه که وظیفه داره روزمره شبکه رو مدیریت کنه و مطمئن بشه که همه چی درست کار می کنه. این افراد مشکلاتی که ممکنه تو شبکه پیش بیاد رو رفع می کنن و مطمئن می شن که همه دستگاه ها و سیستم ها به خوبی به هم وصل هستن. اگه یه بخشی از شبکه دچار مشکل بشه، متخصص شبکه اولین نفریه که دست به کار می شه و مشکل رو حل می کنه.
مدیر شبکه شبیه به متخصص شبکه ست، ولی کارهاش یه خورده سطح بالاتره. مدیر شبکه مسئول تنظیمات اولیه شبکه، به روزرسانی نرم افزارها و اطمینان از اجرای درست سیاست های امنیتی توی شبکه ست. اونا به علاوه بر رفع مشکلات، برای بهینه سازی عملکرد شبکه و اطمینان از اینکه همه کاربران دسترسی مناسب دارن، برنامه ریزی می کنن.
مهندس شبکه (Network Engineer) کسیه که شبکه ها رو طراحی و اجرا می کنه. اونا سیستم های پیچیده ای مثل LAN، WAN و اینترانت ها رو از صفر می سازن و مطمئن می شن که این شبکه ها به بهترین شکل ممکن کار می کنن. مهندسین شبکه باید دانش فنی بالایی داشته باشن چون با طراحی و پیاده سازی تکنولوژی های پیشرفته سروکار دارن.
معمار شبکه یا Network Architect کسیه که مسئول طراحی کلی و معماری یه شبکه ست. اونا تصمیم می گیرن که چه سخت افزارها و نرم افزارهایی برای ساخت یه شبکه مناسب هستن و چطور باید این اجزا به هم وصل بشن. معمار شبکه معمولاً بر کار مهندسین شبکه نظارت می کنه و مطمئن می شه که شبکه به درستی طراحی و پیاده سازی شده.
تحلیلگر امنیت شبکه یا Network Security Analyst کسیه که تمام تلاشش اینه که شبکه ها رو از دسترسی های غیرمجاز و حملات سایبری محافظت کنه. اونا تهدیدهای احتمالی رو شناسایی می کنن، راهکارهای امنیتی مثل فایروال و رمزنگاری رو پیاده سازی می کنن و اطمینان حاصل می کنن که اطلاعات حساس در امان بمونه.
مدیر عملیات شبکه یا Network Operations Manager کسیه که بر کار همه تیم های شبکه نظارت می کنه. اونا مسئولیت دارن که مطمئن بشن همه وظایف و پروژه های شبکه به موقع انجام می شن و هیچ مشکلی تو عملکرد کلی شبکه وجود نداره. همچنین، اونا با تحلیل داده های شبکه، بهبودهایی رو پیشنهاد می دن تا شبکه کارآمدتر بشه.
تکنسین شبکه یا Network Technician کسیه که تجهیزات شبکه رو نصب، تنظیم و تعمیر می کنه. اونا کابل ها رو وصل می کنن، دستگاه ها رو پیکربندی می کنن و هر مشکلی که تو تجهیزات فیزیکی شبکه به وجود بیاد رو حل می کنن. این شغل نیاز به دانش فنی و عملیاتی بالایی داره.
این ها فقط چند تا از شغل های رایج تو حوزه شبکه های کامپیوتری هستن. هر کدوم از این نقش ها بخشی از یک سیستم پیچیده و مهم رو مدیریت می کنن و اگه به این حوزه علاقه مند باشی، می تونی تو یکی از این شغل ها تخصص پیدا کنی و مسیر شغلی موفقی رو طی کنی.
شبکه کامپیوتری به مجموعه ای از دستگاه ها گفته می شه که به هم وصل شدن تا بتونن اطلاعات و منابع رو با هم به اشتراک بذارن. این شبکه ها می تونن از یه شبکه خانگی ساده که دستگاه های شما رو به هم وصل می کنه تا شبکه های بزرگ سازمانی که کل دنیا رو به هم متصل می کنن، متفاوت باشن.
شبکه های کامپیوتری به کسب وکارها این امکان رو می دن که اطلاعات رو به سرعت و با دقت منتقل کنن، منابعشون رو به اشتراک بذارن و با کاهش هزینه ها، کارایی رو بالا ببرن. بدون این شبکه ها، انجام خیلی از کارهای روزمره کسب وکارها غیرممکن یا بسیار زمان بر می شه.
شبکه ها رو می شه به چند دسته اصلی تقسیم کرد: شبکه های محلی (LAN)، شبکه های گسترده (WAN)، شبکه های شهری (MAN) و شبکه های شخصی (PAN). هر کدوم از این ها محدوده جغرافیایی و کاربردهای خاص خودشون رو دارن.
امنیت شبکه از اهمیت بالایی برخورداره، چون این شبکه ها حاوی اطلاعات حساس و مهمی هستن. با استفاده از پروتکل های امنیتی، فایروال ها و ابزارهای پیشگیری از نفوذ، می شه از دسترسی های غیرمجاز و حملات سایبری جلوگیری کرد.
برای داشتن یه شبکه کارآمد، باید از توپولوژی مناسب استفاده کنی، مستندات رو به روز نگه داری، از ابزارهای نظارت و مدیریت استفاده کنی و امنیت شبکه رو تضمین کنی. همچنین خودکارسازی بخش هایی از شبکه می تونه به جلوگیری از خطاهای انسانی کمک کنه.
خودکارسازی به شما کمک می کنه تا خطاهای انسانی رو کاهش بدی، فرآیندهای پیچیده رو ساده تر کنی و از دستگاه های قدیمی و پرهزینه که ممکنه به امنیت شبکه آسیب بزنن، خلاص بشی.
استفاده از مدل "حداقل دسترسی" برای مدیریت دسترسی ها، استفاده از احراز هویت چندمرحله ای و آموزش کارکنان برای مقابله با تهدیدات امنیتی از مهم ترین روش ها برای حفاظت از شبکه در برابر تهدیدات داخلی هستن.
استفاده از چندین ارائه دهنده امنیتی به شما کمک می کنه تا از مزایای هر کدوم از ابزارهای امنیتی مختلف بهره مند بشی و شبکه ات رو در برابر تهدیدات مختلف مقاوم تر کنی.
تفکیک شبکه به شما کمک می کنه تا شبکه هاتون رو به بخش های منطقی تقسیم کنی و از منابع حساس تر در برابر حملات محافظت کنی. این کار همچنین به مدیریت بهتر و کارآمدتر شبکه ها کمک می کنه.
Honeypot یه سیستم یا بخش جعلی از شبکه ست که به عنوان طعمه برای تهدیدات داخلی و خارجی استفاده می شه. این سیستم ها به شما این امکان رو می دن که حملات رو شناسایی و از داده های واقعی خودتون محافظت کنید.
متخصصین و مدیران شبکه کارهای روزمره مربوط به نگهداری و اجرای صحیح شبکه ها رو انجام می دن تا شبکه ها بدون مشکل کار کنن. معماران و مهندسین شبکه هم مسئول طراحی و ساخت شبکه هایی مثل شبکه های محلی (LAN)، شبکه های گسترده (WAN) و اینترانت ها هستن.
اگه یه شبکه خوب و درست حسابی داشته باشی، می تونی با کمترین هزینه ها، بهره وری، امنیت و نوآوری رو توی کارهات بالا ببری. این موفقیت فقط با طراحی و اجرای قوی به دست میاد که از همون اول نیازهای کسب وکارت رو دقیقاً در نظر بگیره. درست کردن یه شبکه شاید به نظر یه کار فنی محض بیاد، اما توی همون مراحل اولیه نیاز به ورودی های کسب وکار داره. مدیریت شبکه هم چیزی نیست که ثابت بمونه؛ باید همراه با تغییرات تکنولوژی و نیازهای جدید، خودش رو تطبیق بده و پیشرفت کنه.
علم ساز آغاز کنید
اصفهان، خیابان حمزه اصفهانی، بن بست تخت جمشید(18) ، پلاک ۴
دفتر تهران: تهران، خیابان سهروردی شمالی، خیابان هویزه شرقی، پلاک 20، طبقه دوم، واحد 6
